Үргэлжлэл нь...

Өглөө болж Цэцэгээгийн амралтын өдөр дуусахад нэг хоног үлдсэн тул хүүхдүүдээ сургуульд оруулах талаар хөөцөлдөх ажилд оров. Тэрбээр хашааны хөгшин Цэндээгийнд хөдөөнөөс авчирсан цагаан идээгээ барин ороход Хорлоо эмгэн цай чанаж буй харагдана.

- За сайн явж ирцгээсэн үү, хүүхдүүд минь.

- Сайн сайн эгч минь. Би харин Цэндээ ахтай уулзах санаатай.

-Аан өвгөн сэрсэн сэрсэн.

Цэцэгээ “Сайхан амарсан уу. Бие тэнхээ яаж байна. Ахаа би хүүхдүүдээ сургуульд өгөх санаатай. Тантай уулзах гээд л таны таньдаг хүн байгаа болов уу” гэж асуухад:

- Сайн сайн, нүд аничихгүй л сэрээд байна. хэх. Энэ дугаар нь даа май гээд цаас өгөн “Би сайн хэлсэн. Чи яриад очоорой” гэв.

- За баярлалаа. Эртхэн ажлаа бодьёо доо, ах минь. Дараа тухтай орж ирье.

- Тэг тэг, охин минь цай амсаад гар хө. Цэцгээ цай амсан өвгөнийхөөс гарч дугаар руу залгавал сургууль дээрээ ирэхийг хэлээд хүлээж байя гэв. Цэцэгээ ч баярлан Баярцэцэгт сургуультай нь очиж уулзаад ирье гэж хэлээд гэрээс гарч явсаар нэгэн нэр бүхий сургуулийн үүдээр орж захиралын өрөөний хаалга тогшив. Өрөөнд орвол сахалтай ахмад хүн гар бариад суухыг урин:

-За, Цэндхүү ах явуулсан уу. Надад хэлж байсаан. Бараг даалгасан гэх үү дээ гээд иинээмсэглэн “Хэд хэддүгээр ангийн хүүхдүүд вэ”.

- Том нь 7-р анги, бага нь 4-р ангид орох юм. Манай охин бол хичээлдээ сайн онц сурлагатан. Ер нь их сайн сурагч. Хүү маань харин эгчийгээ арай гүйцэхгүй .

- Онц сурдаг гэдэг чинь сайхан мэдээ байна шүү. Хүү яах вэ, яваандаа сайжирч болно. Онц сурдаг эгч нь анхаараад өгвөл. Би ч одоо яам руу ажилтай гарах гэж байна. Цэндхүү ах чинь миний төрсөн ах юм шүү дээ. Намайг Болдхүү гэдэг юм. Маргааш хүүхдүүдийнхээ хувийн хэргийг аваад яваад ир дээ. Ах тушааж байхад би цааргалах юу байх вэ. Харин их олон бүлэгтэй анги бас олон хүүхэдтэй хөдөөний сургуулиас орчин шал ондоо шүү. Хүүхдүүдээ хоёр талаас нь сайн харж хандах хэрэгтэй шүү. За, ийм байна даа дүү минь.

- Танд ёстой их баярлалаа. Гэрийн ойр сургуульдаа авсанд тань.

- Цэндхүү ах тэрийг мэдэж надад хэлсэн нь ойлгомжтой. Миний дүү цаад хоёр хөгшнөө сайн харж байгаарай. Хүүхдүүд нь гэж тарж салсан хүмүүс байх юм.

- За тэгэлгүй яах вэ, баярлалаа.

Цэцэгээ ажил амархан бүтсэнд хязгааргүй их баярлан гэрийн зүг явав. Гэртээ орвол Урнаа /Амгалангийн эхнэр/ ирчихсэн Баянжаргалыг усанд оруулж байв.

- Өө өнөөдөр ажилгүй байсан юмуу. Би харин амарч таараад танайд ирлээ. Хөдөө явсан гэсэн сонин сайхан.

- Өө нам тайван доо. Явж явж л ирлээ. Өнөөдөр харин сургууль номыг нь хөөцөлдөөд ашгүй та ирээ юу. Тэгвэл Баярцэцэг, Баянмөнх бид гурав гарч жаахан хичээлийн хэрэглэлээ авьяа даа.

- Сургуулиа хаана тэр вэ. Би уг нь ярих гээд манай хүүхдүүдийн сургууль биш үү.

- Бишээ, энэ хажуу талын Толгойтын....

- Аан тэнд үү. Ойрхон болоо доо. Уг нь Цэрмаатайгаа нэг ангид Баянмөнхийгөө оруулъя гэж бодсон юм.

- Захирал нь манай хашааны хөгшний дүү байж таараад. Бүр баярлууштай хэрэг болоод танд хэлсэнгүй шийдчихлээ.

- Болоо доо болоо, яахав яахав.

- Харин тийм ээ, заяа түшинэ гэж л энэ байх даа. Харин ажилтай үед муу охиноо яах вэ гээд л бөөн бодол болж байна. Энэ хоёр маань сургуульдаа явчихна.

- Харин тийм ээ. Би энэнд л санаа зовоод байна, ялгаа байхгүй.. Цэцэгээ хоёр хүүхдээ дагуулан Нарантуулзах  руу явцгаав. Эхлээд хувцасны тасгаар явав. Ямар ч байсан хүүхдүүддээ дүрэмт хувцсыг нь авчихлаа. Мөн цаашлаад хичээлийн цүнх, дэвтэр, бал гээд хэрэгслэл бэлдэв. Баярцэцэг ээжийгээ тугтран “Ээж, ээж. Хичээлийн хэрэгслэл байгаа шүү дээ. Та яагаад нэмж аваад байгаа юм бэ.

- Юм дуусдаг шүү дээ. Илүүдэнэ гэж юу байх вэ. Миний охин өөр юу авмаар байна. Өөр хувцас авч болно шүү.

-Бид хоёр болсоон. Та өөртөө юм аваа. Олигтой хувцасгүй шүүдээ. Бидэнд Амгалан ах зөндөө юм явуулсан. Та одоо өөртөө ав, ээж.

- Ээж нь ажил, гэрийн хооронд явдаг хүн. Юу ч өмссөн яах вэ дээ. Ээж нь зүгээр ...

- Тэгсэн ч гэсэндээ ... Дээр баярмаа эгчийн өрөөнд ороход толиных нь өмнө гоо сайхны хэрэгсэл зөндөө байна лээ. Танд тээгхэд хэдхэн л юм байдаг биз дээ. Таны пудрь, уруулын будаг, тос чинь дуусаж байна лээ. Ядаж тэрийгээ аваа. Би лав юм авахгүй. Баянмөнхөө чи бас авахгүй биз дээ.

Баянмөнх , Баярцэцэгийг уурлангуй царайнаас нүүр буруулан “Тийм ээ, би би .... авахгүй болсоон, ээж. Баянмөнх л ганцхан ээжээсээ зоригтой юм нэхэж авдаг хүн нь юм. Баярцэцэг түүнийг загнан ээжийнхээ яаж ажиллаж яаж биднийг өсгөх гэж зүдэрч байгааг чихэнд нь хонх уян зэмлэдэг тул харин ч ойрноос багасчээ.

Цэцэгээ инээмсэглэн Баярцэцэгийн үгэнд орж өөртөө жаахан юм аваад буцав. Буцах замдаа балчирхан охиноо өхөөрдөн нүдэндээ нулимс цийлэгнүүлэн “Би охинийхоо насан дээр ёстой л эрх танхи аав, ээжээрээ дуртайгаа авахуулж иддэгсэн” хэмээн бодолд автах зуур нээрээ муу аав, ээжтэйгээ ярих юмсан. Дэлгэрбаяр аавынх руу явсан юмсан. Хэзээ ирж хэл дуулгах юм бол гэж бодсоор гэртээ ирэв. Урнаа, Баянжаргал хоёр хоол хийсэн байх ба Хорлоо эгч орж ирчихсэн Урнаатай ёстой л нэг буу халж байв.

Хорлоо хөгшин:- За, явцгаачаад ирэв үү. Урнаа маань ер үзэгдээгүй болохоор ярих юм ихтэй. Ёстой өдөржин суулаа, эгч нь..

- Өө явчихаад ирлээ. Тийм байх шүү. Нутаг нэгт хоёрт ярих юм юу мундах вэ дээ .

-Хэлээд юүхэв. Харин хүүхээ өглөө Баянжаргалыг манайд орхиорой. Чи дургүйцэхгүй бол хоёр хөгшинд хүүхэд харах тэнхээ байлгүй л яах вэ. Тэгээд ч нялх хүүхэд биш. Гурвуулаа болоод байх байлгүй. \инээв\

- Баярлалаа та хоёрыг ядраахгүй бол харинч том тус.

 - За за хүүхээ гэртээ орлоо. Нөгөө муу өвгөний цай холдлоо гэсээр Хорлоо хөгшин гарав. Урнаа ч босон “За, би ч бас харихаас, орой болж”..

Цэцэгээ хөдөөнөөс авчихсан цагаан идээнээс торонд хийж өгөөд баярласнаа хэлж хашааны хаалганаас үдэв. Гэрийн хэд зурагт үзэн хэвтэнэ. Цэцэгдэлгэр ядарсандаа Баянжаргалыг тэврэн нам унтжээ. Харин Баярцэцэг болоод Баянмөнх хоёрын нойр хулжин маргааш шинэ сургуульд очно гэхээс догдлон байн байн хувцсаа эвхэн цүнхээ уудлан хичээлийн хэрэглэлээ бүртгэнэ.

Хичээлийн эхний өдөр эхэлжээ. Цэцэгээ болон Баярцэцэг, Баянмөнх нүүр гараа угаан ёстой л нэг цэмцийтэл хувцаслан өглөөний цай хам хум ууж сургуулийнхаа зүг хөдлөв. Сургуулийн хаалгаар орж Болдхүү захирлын өрөөнд оров.

- За, та хэд ирчихэв үү. Хүүхдүүд алдар хэн хэн билээ.

 - Баярцэцэг, Баянмөнх..

- Аан, за нүүрэндээ галтай хүүхдүүд байна. Сайн сураарай. Одоо хичээлдээ орцгоож болно. Үүдэнд нэг эгч бий. Тэр хүн ангиудыг нь зааж өгнө.

Цэцэгээ баярласнаа бас хэлэв. Ингээд хүүхдүүд сургуульдаа үлдэж, Цэцэгээ ажилдаа явав. Ажил дээрээ очвол эзэн Бундмаа их л ууртай нүдээр тосон: - За, Цэцэгээ өнөөдрөөс 24\24 явна шүү. Чи амласандаа хүрэх юм байгаа биз дээ.

- Тэгэлгүй яах вэ. Мэдээж хэрэг. Гэхдээ маргаашнаас 24\24 болгож болох уу. Өнөөдөр хүүхдүүдтэй хамт хонох хүн байхгүй.

- Юу яриад байгаа юм бэ. Хэлэлцээд ярьчихсан шүү дээ. Ххоёулаа ажлаа хий. Бундмаа гарч явчихав. Цэцэгээ ажлаа хийнэ бас хүүхдүүдийнхээ тарах цагийг байн байн харна. Тэрбээр маш их санаа зовж буй нь илхэн. Яг үнэндээ кассан дээр сууж буй хүн явах нь бүү хэл, гарч орох нь хязгаартай ажил юмсанж. Харин багахан чөлөөг хариуцаж буй менежер л мэдэх хэрэг билээ. Энхриймаагийн оронд ирсэн бүсгүй нилээн чанга, дуу шуу багатай хүн тул Цэцэгээд чөлөө яаж ч хэлээд өгсөнгүй. Цэцэгээ ажлаа хийсээр нэг мэдэхнээ бүрэнхий болов. Утсаа сая нэг цэнэглэн Хорлоо эмгэн рүү залгав. Утсыг нь Хорлоо эмгэн бус Баярцэцэг аван:

- Байна уу, ээж.

- Бурхан минь гэж, ээжийгээ уучлаарай. Очих гээд үнэхээр ажилтай ....

- Та өглөө бид хоёрт сайн зааж өгөөд яваа биз дээ. Манай урд гудамнаас манай ангийн 2 ч хүүхэд байдаг юм байна лээ. Бид хамтдаа ирсэн, зөндөө найзтай болсон . Баянаа сая унтсан. Баянмөнх бид хоёр гэрээ цоожлоод өвөө, эмээ хоёрынд байна.

- Ашгүй дээ. Ээж нь бүр санаа зовоод, ажил дээрээ хонох янзтай байна... та хоёр ...

- Санаа зоволтгүй ээ. Бид хэд эндээ хоночихоё. Санаа зоволтгүй ажлаа хий дээ, ээж. ..

- Хорлоо эмээтэй нь ярья ..

- Байна уу?

 - Хорлоо эгчээ. Харин би ээлжтэй хонох болчихоод л ...өглөө бууна .

- Хүүхдүүд эндээ хононо биз .

- Та хоёрыг ядраачих вий гээд л Баянжаргал уйлав уу. Гайгүй байв уу?

- Онц хүүхэд. Өвгөнтэй л тоглоод байсан. Даам зааж байгаа юм байхаа.

- За, өглөө уулзая, баярлалаа эгч минь.

Сая Цэцэгээгийн сэтгэл тайвширав. Ямар ч байсан зам нийлдэг хүүхдүүдтэй болж, ашгүй дээ. Ер нь над шиг хүүхдүүдээ хаячихаад санаа амар ажил хийгээд байдаг эх хүн байдаг ч юмуу, бүү мэд. Ажил хийхгүй байя гэхээр ар талд нь бас л ......... гэсэн юм бодоод амжив. Шөнөжин үүрэглэн ажилласаар сая нэг үүр цайв. Өглөө болж нар гарахтай зэрэгцэн Төрөө орж ирэв.

- За сайн уу. Чи чинь ээлжинд гардаг болоо юу?

- Сайн сайн уу. Харин тийм ээ. Өнөөдрөөс л эхэлж байна.

- За, найзынхаа иддэгийг биччих. Өнөөдөр их ажилтай. Эрт эхлэнэ ээ гээд нүдээ ирмээд ширээнд суув. Цэцэгээ тэс өөр Төрөөг харсан шиг гайхан урд нь дуугардагч үгүй, дуу цөөтэй хүн гэнэт нүд амаа ирмэх нь сонин бөгөөд инээдэмтэй санагдав

Цэцэгээгийн ажил дуусч гэрийн зүг хүүхдүүд рүүгээ яаран яаран явна. Хашаагаар орж шууд Цэндээхүү өвгөнийд орвол хүүхдүүд нь цай хоол болчихсон бужигнасан дуу шуутай айл угтав. Баяржаргал гүйн ирж тэврээд “Та шөнө яагаад ирээгүй юм бэ. Миний нойр хүрээгүй. Гэхдээ би уйлаагүй ээ”.

Цэцэгээ “Сайн охин шүү. Ээж нь охиноо зөндөө санасан шүү”. Хорлоо хөгшин цай аягалан:

- Бид хэд сайн сайн. Ижил дасал болсон улс чинь алзахгүй шүү дээ. Унтахаасаа өмнө гэрийн даалгавраа хийнэ гээд энэ муу хоёр хүүхэд нилээп суух шиг харагдсан. Харанхуй шөнө гялтайгаад нүдэнд нь муу даа, чи нэг хэлээрэй.

- Би харин 24\24 болчихлоо. Та хоёрт дараа болох нь дээ. Яадаг юм билээ гэж бодоод ажлаа солидогч юм билүү гэж бодлоо.

- Яаж болох вэ. Ийм сайхан зүгширчхээд гэр ч ойрхон. Бид хоёрт ч хань дуу шуутай. Харин ч сайхан байна шүү. Өвөл бид хоёр урагшаа охиных руугаа явчихаар яана даа. /Хорлоо хөгшний сэтгэл үнэхээр зовнисон харагдана/.

- Өвөл болтол арга нь олдоно байгаа, эгч минь баярлалаа. Хоол цайгаа идэж дуусаад гэрийн хэд гэртээ орцгоов. Цэцэгээ цаг харан “Та хоёр хэдээс хичээлтэй билээ”.

-13.00 цагаас.

- Миний хүү ямар байв. Би чамд л санаа зовоод байх юм. Хүний хүүхдүүдтэй зодоон цохион хийчих вий гэхээс...

- За үгүй дээ. Угаасаа намайг өдсөн ч би тоохгүй байгаа.

- Алив нааш ир дээ. Толгой чинь энэ ....

- Яая ээж өвджий ш дээ. ..

 - Энэ яасан булдруу вэ.

- Юм мөргөчихсөн юм аа. Сүртэй шдээ. Ээжээ, нээрээ зааланд хана мөргөцөн юм аа.
- За, чи минь л намайг тайван байлгачихвал болох гээд байна шүү. Нээрээ биз. Зодоон цохион хийвэл алганы амт хүртэнэ гэж мэдээрэй нөхөөр....

Баярцэцэг гайхан “Та энэний толгой дээрх төвгөрийг яаж мэдэв. Би яагаад мэдээгүй юм бол”.

- Би та нарын ээж биз дээ. Миний охин хичээлдээ бэлд. Гэрээ ээж нь цэвэрлэчихэнэ. Эндээс хэдэн хүүхэд байна гэсэн бэ, танай ангид...

- Аан манай урд гудамнаас 2 хүүхэд явдаг юм байна лээ. Наашаа цуг ирсэн. Баянмөнхийн ангиас ч байдаг юм байна лээ. Наадах чинь ангийнхантайгаа танилцаагүй гэсэн, шал тэнэг.

- Дүүгээ юу гэж байгаа юм бэ. Миний хүү яагаад танилцаагүй юм.

- Яваандаа танилцана да . За үг олдож хичээлдээ явах цаг чинь дөхөж байна. Хашааны гаднаас Баярцэцэгээ гэх хоолой сонсогдов. Цэцэгээ сайн сонсвол нээрээ л Баярцэцэгээ гэх хоолой... Баярцэцэг, Баянмөнх хоёр хувцсаа өмсөх зуур Цэцэгээ хашааны хаалга нээвэл эрэгтэй, эмэгтэй хоёр хүүхэд зосож байв.

- За сайн байцгаана уу. Би Баярцэцэгийн ээж нь байна. Одоо гараад ирэх байх аа, нэг ангийхан уу? - Тиймээ эгчээ бид өчигдөр хамт ирсэн юм. Гэр ойрхон болохоор хамт явцгааж байхаар ярилцсан юмаа.

- Сайн байна хүүхдүүд минь нэгнээ орхиж ирж болохгүй шүү \инээн\. Дараа эгч нь гэртээ урина, та хоёр ирээрэй.

- Баярлалаа ойлголоо. Баярцэцэг, Баянмөнх хоёр гарч ирэн хоёр найзтай дөрвүүлээ цааш эргэн алхцгаав. Цэцэгээ Баянмөнхийн хөл үл ялиг доголж явааг ажиглан энэ золиг надад хэзээ үнэнээ хэлж байх юм бол доо гэсээр санаа алдан гэрт оров.

Энэ явдлаас хойш 2 сар өнгөрчээ. Хүйтний эрч хаяанд иржээ. Цэцэгээ ажилдаа хааяа л 24\24 гарч голдуу өдрийн ээлжээр ажилласаар хүйтэн болсон тул үнэхээр их ажилтай болжээ. Амьдралын өдөр хоногууд өнгөрсөөр л... Баярцэцэг, Баян мөнх хоёр хичээлдээ явсаар л... Харин Баянжаргалыг харах хүнгүй болов. Учир нь, Хорлоо, Цэнд хөгшин хоёр өвөл болохоор охиных руугаа явдаг өдөр нь дөхсөн байв. Цэцэгээ элдвийг бодон ажил дээрээ суух зуур Энхриймаа ирэв. Түүний гэдэс үл мэдэгдэм томбойсон харагдана. Гэвч түүний нүдний оч бүүдийжээ.

 Тэрбээр Цэцэгээ рүү инээмсэглэн: - Ажил сайн уу. Найз нь өнөөдөр чамтайгаа баймаар санагдаад яваад ирлээ. Тарах болж байна уу.

- Ажил сайн. Чи минь хэдэн сар хайчсан бэ. Утас чинь ч холбогдсонгүй.

- Харин тийм ээ. Дугаараа сольсон. Ажлаасаа ч гарсан. Яривал их юм байна аа.

- За удахгүй тарлаа. Миний найз юу идэх үү. Ажил ч тарах дөхөж, Цэцэгээ хувцсаа солиод ажилчдын өрөөнөөс гарч ирэв. Энхриймаа, Цэцэгээг сугадсаар автобусны буудал дөхөв. Хоёул замдаа нэг их юм ярьсан ч үгүй гэртээ ирэв. Баярцэцэг хоолоо хийчихсэн Баянмөнх хичээлээ хийн Баянаа зурагтаар хүүхэлдэйн кино үзэн сууна.

Энхриймаа: - Хүүе ямар том болоо вэ. Хичээл сурлага өндөр биз дээ. “Баярцэцэгээ май. Чиний дуртай кекс”.

- Баярлалаа эгээ. Та харин ойрд манайхаар ер ирсэнгүй шүү. Таныг ээж жирэмсэн гэсэн. Яанаа наад гэдэс чинь ямар хөөрхөн юм бэ. Энхриймаа юу ч дуугарсангүй . Цэцэгээ, Энхриймаа хоёр хоолоо идэн хүүхдүүдийн хичээлийг давтуулж, Баянааг эрхлүүлсээр орой ч болж Цэцэгээ галдаа нүүрс хийнгээ:

- Хотын өвөл ч чанга юм аа. Энэ муу охиноо л их зовоож байна даа. Хөөрхий минь.

- Тийм ээ, хэцүү шүү дээ найз минь. Би би... гээд хоолой нь зангираад ирэв.

Цэцэгээ байдлыг гадарлан хүүхдүүдээ унтуулж ажлын хувцсаа угаан багана хоорондох хэтсэн дээр тохоод хөргөгчнөөсөө нэг вино гарган ширээн дээр тавив.

Энхриймаа гайхсан нүдээр: - Чи одоо байтлаа хөргөгчиндөө юмтай байдаг болжээ. Юм өөрчлөгдөнө гэж...

- Үгүй дээ, хүн өгсөн юм.

- Аан чиний фэнүүдээс үү. хэхэ. Хоёр найз ярилцсаар нөгөөхөө дуусаад ирэв. Цэцэгээ инээмсэглэлээ сольж чухал царай гарган: - Чи ингэхэд ажлаасаа гарсан гэнэ ээ. Юу болов. Нөгөө Бүрнээ билүү тэр хаана байна .

- Найз нь ямар үйлийн үртэй юм бол доо. Бүрнээ гэртээ байгаа биз. Намайг хардсаар байгаад ажлаас гаргачихсан. Эийг хар л даа. Түүний гар булчин, хөлөөр хөх толбо үзэгдэв.

- Хүүе, энэ чинь юу вэ. Зоддог гэж үү?

- Харин тийм ээ, энэ юу ч биш. Тэр хүнтэй нийлсэндээ харамсах ч багадана. Одоо бүр гэрээсээ хөөгөөд гаргачихлаа.

- Айн, ямар арчаагүй новш вэ. Бби очноо.

- Хэрэггүй дээ. Одоо дахиж зууралдмааргүй байна. Хамаг хувцас хунараа ажлынхаа эгчийнд орхисон. Уг нь тэднийд хэд хоносон ч ар гэр амьдралтай хүн шүү дээ. Нөхөр нь ч дургүй шинжтэй

- Шууд манайд ирэхгүй яасан юм бэ. Чи манайд бай. Бидэнд ч ханьтай.

- Чамд ямар их аз жаргалтай харагдлаа даа. Санаа зовоод бас гэртээ очсон чинь архичин аав минь хүртэл хөөгөөд. Би ажилгүй бол тэр оруулахгүй биз.

- Ингэхэд чиний төрсөн аав биз дээ. Согтуу л байсан биз дээ. Арай ч төрсөн охиноо ...

- Өдөр, шөнөгүй л уудаг юм. Бүү мэд дээ. Дүү, ээж хоёртоо санаа зовох юм. Бас нэг тэнэмэл өөдгүй новш байна. Манай эрэгтэй дүү муу гараар яваад байгааг би мэдрээд байна.

 - Миний найз манайд бай. Эндээс хаашаа ч бүү яв. Хүүхдээ ч төрүүл. Хүүхдээ хараад Бүрнээ өөрчлөгдөх ч юм билүү.

- Би төрүүлмээргүй байна. Тэр өөр амьдралтай байсан хүн, тэр хүүхдүүд дээрээ очно биз. Би энийг авахуулахгүй бол болохгүй ээ. Чи надад туслана биз дээ. Цэцэгээ юу хэлэхээ мэдэхгүй дахин нэг вино гаргаж ирэв. Хоёр найз сүүлдээ уйлалдан ямар ч байсан үр хөндүүлэхгүй байхаар Энхриймааг ятгажээ. Энэ нь зөв, буруугийн  алинг мэдэхгүй ч гурван хүүхдийн ээжийн хувьд хүүхдийг нь үгүй хийх зүрх зориг хүрсэнгүй.

Өглөө болж Цэцэгээ босч галаа түлэн цай чанах зуур Хорлоо хөгшин орж ирэв.

- За хүүхээ бид хоёр маргааш явахаар болж байна. Миний охин гэрээ болон манайхыг сайн харж байгаарай. Бага хүү маань ажлаасаа ирэхээрээ эргээд байх байх. Харин энэ муу хүүхдүүдээ яана даа. Болдог бол Баянжаргалыгаа аваад л явчихмаар байна шүү.

- Ойлголоо та цай уу. Бид яах вэ болно биз. Манай дүүгийнх нэг их хол биш, болох байхаа. Санаа бүү зов доо эгч минь. Хорлоо хөгшин цай уух зуураа Энхриймааг хараад:- Энэ нэг харсан хүүхэд байх чинь. Чамтай ...

- Тиймээ танайд цуг орсон шүү дээ. Энхриймаа манайд өчигдөр ирээд ээ.

- Аан хөөрхий мартамхай болжээ би . .. За эгч нь юм хумаа бэлдье. Бараг нүүх хэмжээний юм жилийн жилд болох юм даа. Эгч нь нүүрсний амбаарны түлхүүрээ үлдээчихэнэ. Миний хүүхдүүд дулаан сууна шүү.

- Яах юм бэ. Бид болчихно оо.

- Зүгээр гэм. Тэгээд ч урин ортол бид хоёр ирэхгүй. Энэ нүүрс нь жилийн жилд түлэхгүй удаад илчгүй болж гүйцлээ. Амбаараа ч сайхан цэвэрлэж авъя..

Хорлоо хөгшин цай уугаад Баянааг үнсээд гарч явав. Цэцэгээ хөгшний араас санаа алдан инээмсэглэн саяхан л нүүрс буулгасан айл байж хөөрхий сайхан сэтгэлтэй хоёр шүү. Бидэнд бишгүй л тус дэм болдог байж яах нь уу дээ гэсэн юм бодож амжив. Цэцэгээ ажилдаа явах болоход Энхриймаа сэрэн босох гэвэл, Цэцэгээ: - Чи босоод яах вэ. Унтаж байгаад бос.

- Би гарах ажилтай юм шиг байна аа. Чамд мөнгө байна уу.

- Хоёулаа ярилцсан шүү дээ. Тэгээд ч Баянааг харах хүн байхгүй гэж хэлээд явав. Энхриймаа амандаа бувтнан Баярцэцэг рүү харан:

- За хэдээс хичээлдээ явах билээ.

-13.00 цагаас бид хоёр явна. Одоо манай ангийн хүүхэд ирж хичээлээ давтдаг юм хамт.

- За за, тийм бий . Онц сурч байгаа биз та хоёр.

- Би ч яахав. Баянмөнх л... Баянмөнх Баярцэцэг рүү сүрхий харснаа:

- Би сургуулийн шинэ жилийн урлагийн тоглолтонд тэгж яривал багтсан шүү. Хичээлдээ саяхан сайн дүн авсан биз дээ. Уурласан маягтай ус авахаар 40 бетоноо аван гараад явчихав. Удалгүй хоёр сурагч ирж хичээлээ хийв. Харин Энхриймаа, Баянаатай тоглохын зэрэгцээ хоол унд бэлтгэнэ.

Орой болж Цэцэгээ ажлаасаа ирэв. Ирэхдээ Энхриймаагийн хувцас хунарыг авчрав. Энхриймээ гайхан: - Миний хувцаснуудыг яаж хаанаас ....

- Тэр өөдгүй новш ажил дээр ирээд явсан. Баахан хэрэлдлээ. Хэзээ хамгийн сүүлд ингэж их хэрэлдсэнээ санахгүй байна. Хувцсыг чинь харин хүн гуйгаад авчруулсан.

-Тэр гэж Бүрнээ юу, юу гэж байна.

- Муу новш чинь харин /хүүхдүүдээ чихээ таглаарай/ “Тэр гичий хаана байна. Хүн гүтгээд зоддог энэ тэр гэж уйлж явна уу. Муу янхан гээд бүр уур хүргэчихсэн. Төрөө байж таараад бөөн л юм болох шахлаа.

- Төрөө гэнэ ээ. Ямар ичмээр юм бэ. Яаж нүүрийг нь харна аа. Чи арай Төрөөг гуйж хувцас ....

- Үгүй дээ. Манайд саяхан зөөгчөөр орсон нэг охин байдаг юм. Аягүй хөөрхөн эвдрээгүй хүүхэд бий. Тэрийг гуйсан юм.

- Танайхыг мэдэх болохоор нэг өдөр ирнэ л дээ.

- Янз бүр болоод байвал цагдаад өгчхөөрэй, миний найз. Ёстой нээрээ алаад хаячмаар новш байна лээ. Энхриймаа түүнийг хэзээ ч ийм ууртай байхыг нь хараагүй тул үнэхээр өөдгүй хүнтэй нийлж гэдэгтээ бат итгэлтэй болов. Тэрбээр нууцхан үр хөндүүлэх тухай бодсоор. Энэ явдлаас хойш хэд хоног өнгөрчээ. Арванхоёрдугаар сарын эхэн үе болоод шинэ жилийн уур амьсгал мэдэгдэхүйц орж байв.

Үргэлжлэл бий...

Хард овогт Ц.Билгүүн

Бүтэн унших

Зүрх сэтгэл-1 https://www.24tsag.mn/a/182997

Зүрх сэтгэл-2 https://www.24tsag.mn/a/183021

Зүрх сэтгэл-3 https://www.24tsag.mn/a/183034

Зүрх сэтгэл-4 https://www.24tsag.mn/a/183048

Зүрх сэтгэл-5 https://www.24tsag.mn/a/183060

Зүрх сэтгэл-6 https://www.24tsag.mn/a/18312

Зүрх сэтгэл-7 https://www.24tsag.mn/a/183127

Зүрх сэтгэл-8 https://www.24tsag.mn/a/183143

Зүрх сэтгэл-9 https://www.24tsag.mn/a/183148

Зүрх сэтгэл-10 https://www.24tsag.mn/a/183160

Зүрх сэтгэл-11 https://www.24tsag.mn/a/183177

Зүрх сэтгэл-12 https://www.24tsag.mn/a/183199

Зүрх сэтгэл-13 https://www.24tsag.mn/a/183232

Зүрх сэтгэл Төгсөл https://www.24tsag.mn/a/183253