Яруу найрагч Хөөдөөгийн Эрдэнэбаатар 

Түрэг охин

Түрэг охины гишүү мэт харцанд

Түүдэг адил шатаж явахад

Жари эхийн тал нам гүм бороорхог

Жаахан тэр минь хөл нүцгэн байсан.

Хацарных нь хонхорт бороон дусал тогтож

Халгин инээхэд нь усан цацраг үүснэ

Мөнгөн лаа шиг бэлхүүс нь гэрэлтээд

Мөнөөхөн өдрийг зүүдлүүлж орхино

Асгарах бороон дунд хуурай салхийг хүснэм.

Амтат дарсыг нарны гэрэлд уунам

Эргэн тойрон усан бороо суунаг манан

Энд гүн ухааны тэрс уянга эгшиглэнэ

Оройн мѳрний тунгалаг уснаа хус модод сүүдрээ дүрэхэд

Охидын шилбэ цайран харагдах шиг сэтгэлд минь үймүүлнэ

Цасан ширхэг шиг одод гялалзах усны мандалд

Цайлган түүний минь хөхиүн инээдийг чихнээ урина

Ялдамхан шүлэгчид охидын үзэсгэлэнд уйтгараа сэлбэж

Яаж ч болохгүй дурлалын цүнхэлд унадаг юм

Зүрх норгосон хайрынхаа дарснаас тэд хэзээ ч

Зүүдэндээ ч хүртэл хагацаж чадахгүй зовдог юм

Түрэг охины гишүү мэт харцанд

Түүдэг адил шатаж явахад

Жари эхийн тал нам гүм бороорхог

Жаахан тэр минь хөл нүцгэн галархаг...